ريگســـــــار

زماني كه ارتش شوروي از افغانستان خارج شد، رياست و قدرت ميان رهبران جهادي مطرح گردید و رهبران جهادي براي به دست گرفتن انحصار قدرت، دست به جنگ‌هاي داخلي زدند و به جهانیان اثبات کردند که افغانستانیها نمی توانند برای خود دولت تشکیل دهند

بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان ( afghanpaper )، ضمن گرامیداشت فرا رسیدن هشتم ثور سالروز پیروزی مجاهدین در سال 1371 خورشیدی و ورود آن آزادمردان به کابل، به تحلیل مختصری از این روز پرداخته است.

بعد از شکست و خروج ارتش سرخ از افغانستان، مجاهدین حدود چهار سال ديگر با بقاياي ابرقدرت شرق و کمونيست هاي حاکم بر کابل به نبرد پرداختند و سرانجام در هشتم ماه ثور سال 1371 رژیم داکتر نجیب الله ساقط شد و مجاهدین پس از چهارده سال جنگ اعلام پیروزی کردند. مهم‌ترين پيامي كه جهاد مردم افغانستان به جهان داشت اين بود كه تسليحات نظامي، ارتش مجهز و تكنولوژي‌هاي پيشرفته نمي‌توانند تضمين‌كننده پيروزي باشند، بلكه ايمان، عقيده و مجهز بودن به سلاح معنوي، ضامن پيروزي است.

بسیاری هشتم ثور را سالروز پیروزی افغانستان برکمونیسم می دانند، اما واقعیت آن است که هشتم ثور نه سالروز به اصطلاح آزادی افغانستان و بلکه هشتم ثور مصادف است با سالروز ورود مجاهدین به شهر کابل. زیرا اغلب ولایات افغانستان ماه ها قبل تصرف گردیده بود، و دقیقا، درهشتم ثور سال 1371 بود که شیرازه حکومت حزب دموکراتیک خلق از هم پاشید و نظامیان وابسته به گروه های جهادی از جبل السراج، چهار آسیاب، سروبی و میدان شهر به کابل ریختند، و متاسفانه از صبحدم هشتم ثور تا شامگاه آنروز ادارات دولتی ، قطعات نظامی،بانکها، دانشگاه و مکاتب شاهد بزرگترین تاراج و غارت بی نظیر در یک صد سال گذشته بود.

در فردای هشتم ثور جنگ میان احزاب جهادی ابتدا در شرق کابل آغاز گردید وکمی بعدتر به غرب و جنوب کابل سرایت نمود،وپس از آن کابل در طول چهارسال حضور مجاهدین شاهد جنگ و ویرانی گردید که دیگر هیچگاه فرصت جبران آن خسارتها پیدا نشد.

زماني كه ارتش شوروي از افغانستان خارج شد، رياست و قدرت ميان رهبران جهادي مطرح گردید و رهبران جهادي براي به دست گرفتن انحصار قدرت، دست به جنگ‌هاي داخلي زدند و به جهانیان اثبات کردند که افغانستانیها نمی توانند برای خود دولت تشکیل دهند.

مجاهدین که در زمان تسلط حکومت کمونیستی و قبل از پیروزی هشت ثور به عنوان مبارزان راه آزادی ، مدافعان ارزشهای دینی و پاسداران ناموس ملت و جنگجویان حق علیه اشغالگرن شوروی در نزد مردم شناخته می شدند، در بدو ورود به شهر های بزرگ و خصوصا کابل به فکرحکومت و دولت داری افتادند و در راه رسیدن به این متاع، در قدم اول کوچه ها و خانه های مردم را بین خود تقسیم کرده و وزارت خانه ها را چپاول کردند. چنانکه شهری را ازدشمن فتح کرده باشند ، شروع کردند به تصرف نقطه به نقطه شهر، آنهم نه به صورت یک گروه متحد و فاتح بلکه به صورت گروه های گوناگون و متضاد ،هرکدام بر مخروبه ای از یک وزارت خانه بیرقی بلند کردند . و این سبب شد تا این پیروزی مقدمه ای باشد برای شکستی که تاکنون ادامه دارد.

درباره علل این اتفاق نیز می توان به مشکلات داخلی و خارجی اشاره نمود. در قسمت مشکلات داخلی مسایلی چون عدم همپذیری، جنون رسیدن به قدرت، اختلاف بعضی از احزاب در مسایل خورد و کلان از مهم‌ترین این عوامل بود.

اما درباره مسائل خارجی می توان یادآور شد که وقتی روس ها از افغانستان خارج می شدند، حزب خلق یک تعداد را به بهانه های مختلف از حزب بیرون می کرد، تا جایی را برای آینده آنها در کنار تنظیم های جهادی با استفاده از وجهه قومیت، پیدا نماید. اما ما بقی را تحت پوشش حزب وطن گرد آوردند تا این ها را در بخش های مختلف جا به جا نمایند. کسانی که متعلق به قوم پشتون بودند، آنها را در کنار تنظیم های جهادی پشتون ها جا به جا کردند، آنهایی که متعلق به قومیت تاجیک بودند در کنار تنظیم های که مربوط به تاجیک ها بودند جا به جا نمودند، آنهایی که متعلق به قومیت هزاره بودند، در کنار تنظیم‌های هزاره‌ها جا به جا نمودند که بعد از پیروزی مجاهدین همین ها مجاهدین را وادار به جنگ علیه هم کردند و در بین مجاهدین فتنه افگنی می کردند. و تضاد منافع قدرتهای بزرگ در جهان و منطقه مهمترین عوامل دردسر ساز برای مجاهدین گردید.

هرچند پس از پیروزی هشتم ثور وقايع تلخ و رويدادهاي غم انگيز زيادي در افغانستان اتفاق افتاد که آنهم بخاطر بي تدبيري، کم تجربگي، فزون خواهي قومي برخي از گروه ها و دخالت پنهان و آشکار برخي از همسايگان و قدرت هاي فرامنطقه اي، اتفاق افتاد. و از سوی دیگر، دخالت هاي خارجي به ويژه دخالت های کشورهای عربی و همسايه، مانع تشکيل حکومت پايدار و فراگير در افغانستان گرديد.

اما روی هم رفته، نبايد هشتم ثور را در آيينه ی احزاب و فرماندهاني که امروز کارنامه هاي خوب يا بد دارند، نگريست. پيروزي هشتم ثور ثمره ی خون ميليون ها شهيدي است که بي نام و نشان روي صخره ها و در دشت ها و دامنه ها به خاطر دفاع از کشورشان، هدف گلوله ی اشغالگران بیگانه قرارگرفتند و دليرانه از سرزمين شان دفاع نمودند و مظلومانه به شهادت رسيدند.

ولی آنچه مهم است درس گرفتن از وقایع تاریخی است. مهمترین درسی که می توان از واقعه هشت ثور گرفت تحمل و مدارا با دیگران، همپذیری همدیگر، حرکت به اساس منافع مردم مسلمان افغانستان، احترام گذاشتن به باور های دینی مردم مظلوم کشورمان است که ای کاش رهبران جهاد این احترام را حفظ می کردند که اگر این اتفاق می افتاد، اکنون اوضاع ما اینگونه نبود.

تجاوز قشون سرخ شوروی به افغانستان پیامد ناگوار را برای مردم و سرزمین افغانستان داشت. روسها با سازو برگ نظامی و قشون یکصد وچهل هزار نفری مدت ده سال را در این کشور سپری نمودند مگر با مقاومت مجاهدین سربکف این دیار مواجه گردیده که حاصل آن جز بدنامی، تباهی و نابودی شان چیزی دیگری نبود.

جماهیر شوروی در طی این مدت در رویارویی ملت مجاهد پرور مشکلات زیادی گرفتار شده بودند، قابل تذکر است که قیام های مردمی و جهاد مردم افغانستان بحدی گسترده و فرا گیر بوده که هیچ بیننده و شنوندۀ آنرا فراموش نمی تواند.
بنابر این محلوظ هشت ثورسال 1371هجری شمسی مصادف بر نخستین روز پیروزی جهاد برحق ملت افغانستان در مقابل قشون سرخ شوروی می باشد که این بیانگر آن حقیقت است که بیست سال قبل قشون سرخ در مقابل جهاد حق بر باطل مردم افغانستان شکست خورده و از این روز پرخجسته همه ساله در کشور تجلیل به عمل می آید و جهاد برحق آزادی مردم علیه تجاوز شوروی در برگه های زرین تاریخ کشور درج شده و بیش از دومیلیون شهید برجای گذاشت.

روسها شکست تلخی را در مقابل مردم افغانستان قبول کردند و بیرق سبز مجاهدین با شعار الله اکبر در نقاط مختلف کشور به اهتزاز درآمده و رژیم کمونیزم سقوط کرد.
ملت افغانستان از گذشته به اینسو هیچگاه تحمل اشغال بیگانگان را دراین سرزمین غیور نداشته و هیچگاه شکست را در مقابل دشمنان صلح و ثبات نپذیرفته و به هیچ مزدور و اجیر که زیر کلمه مقدس طالب و ملا پنهان شده اجازه اشغال این کشور را به چنگ بیگانگان پاکستانی (غربی ها و عربها) نخواهند داد و به همگان هویدا است که مردم افغانستان ها سرمی دهند اما سنگر نه؛
چنانچه چهارده سال جهاد برحق مردم افغانستان علیه قشون سرخ شوروی، حاصل گران بهائی آزادی را برای کافه ملت مسلمان و مجاهد پرور کشوراست، با وجودی که روسها نسبت به مجاهدین از تجهیزات مدرن و سلاح های پیشرفته تجهیز بودند که از جمله تانک، توپ، طیاره و... امکانات برای شان مهیا بود اما مجاهدین با اندک تجهیزات که عاری از طیاره و دیگر تجهیزات بود با عزم و اراده قوی، حس وطن دوستی و میهن پرستی توانستند تا یک ابرقدرت جهانی (قشون سرخ شوروی) را شکست و به زانو درآورند تا بالاًخره آنها شکست خود را در برابر مردم افغانستان قبول نموده و فرار نمودند.

به هرحال اگر پاکستان (یا دیگر کشورهای غربی و عربها) درصدد اشغال و تجاوز به حریم افغانستان باشند باید از قشون سرخ شوروی، انگلیس ها و امپراطوری کبیر بریتانیا پند گرفته که در مقابل قیام مردمی شکست خوردند، مواجه و نابود خواهند شد.
بناً تروریستان طالب که همواره از دامان بیگانگان تغذیه شده و به اشاره آنان می چرخند، باید بدانند که کشور ما افغانستان هیچ گاهی به متجاوزین و اشغالگران اجازه تجاوز را نداده و ملت مجاهد افغانستان در راستأی آزادی و سعادت مردم و وطن در مبارزه جدی علیه متجاوزین قرار داشته و خواهد داشت.
در اخیر این روز پر افتخار را برای کافه ملت مسلمان و مجاهد پرور افغانستان تبریک عرض میدارم و برای شهیدان راه جهاد و مقاومت از بارگاه خداوند متعال اجر مغفرت می خواهیم و آرزو داریم که در این سر زمین غیور مردان، صلح و ثبات سرتاسری تأمین گردد تا باشد که مردم ستمدیده ما در فضای آرامش و آسایش بسر برند.

بااحترام
فیصل"شریفی"

گرامی می داریم روزی را که نیاکان ما با دستان خالی و پینه بسته اما توانای خویش جهاد را به بار نشانده و پیروز نمود و باطل را در هم شکست، عزت و سرافرازی را به تاریخ ما کمایی نمود، همان نیاکان که روزی و روزگاری انگلیس ها را از قلمرو کشورش بیرون نموده و شرمسار تاریخ نمود، انگلیس هایی که به قول رهبران شان آفتاب در قلمروش غروب نمی کرد و ابر قدرت عصر و زمان خویش بود و به بریتانیای کبیر شهره شهر گردیده بود توسط غازیان و مجاهدین دلیر و سلحشور افغانستان به شکست تن داده و فکر سیطره بر این قلمرو را از مغزش بیرون نمودند و به این امر مهم پی بردند که به حاکمیت ملی دیگران باید احترام گذاشته و به اراده دیگران به عنوان انسان های آزاده ارج بگذارند.

همین پدران و نیاکان ما که اینبار اتحاد جماهیر شوروی سابق ، ابر قدرت دیگری که فکر استیلا و سلطه طلبی بر دنیا را داشت و سردمدار بلوک شرق بود و جهان از غرور و هیبت اش احساس هراس و واهمه می کرد، با دستان خالی شکست داد و مقهور تاریخ نمود آخرین بقایای کمونیستی در درون افغانستان با رشادت ها و جانفشانی های مجاهدین دلیر کشور در همین روز( هشتم ثور سال 1371هـ.ش) درهم شکست و از میدان رخت بر بست و به زباله دان تاریخ انداخته شد، این دو کشور ماجرا جو و سیطره طلب از شکست تاریخی اش توسط دلیر مردان آزاده ی افغانستان، عبرت گرفته دیگر فکر استیلا و چیرگی را بر این کشور در سر نپروراند اما بعضی از کشور های نو ظهور که از عمرش بیش از 65 سال نمی گذرد و هنوز هویت تاریخی، فرهنگی و سیاسی اش بطور باید و شاید تثبیت نگردیده، ماجراجویانه به فکر هژمونی بر افغانستان یعنی کشور کهن با تاریخ 5000 ساله بر آمده و با تربیت و اعزام افراد و اشخاص قسی القلب و دگم اندیش در قالب طالب و تروریست، می خواستند فرهنگ و ارزش هایش را به تاراج برده و تاریخ را از این سرزمین با افتخارات مندرج آن بربایند، که تا حدودی موفق به این امر هم شدند، از داشته های فرهنگی و آثار باستانی ما جنرالان و روسای شان موزیم های خانگی برای خود ساختند و بت های بامیان که معرف فرهنگ چند و چندین هزار ساله ای ما بود که در دل کوه عظمت، قدرت، قدامت و اصالت ما را به جهانیان نشان می داد و از بلندای آن بر مردم فخر می فروخت را بیرحمانه تکه تکه کردند تا با شکستن آن غرور مردم و ملت ما را نیز بشکند و مانند آن پارچه پارچه اش نماید، اما چون این کشور همانند طفل نوپای و نو تولد است که طعم خوبی و بدی روزگار را آنقدر نچشیده بنا بر فهم اندکی که از افغانستان و تاریخ گرانبهایش داشتند، بر این گواه نبود که غرور ملت افغانستان و عظمت تاریخ اش آنقدر ریشه در بیشه این منطقه دارد که به سادگی و آسانی نمی تواند آن را مضمحل نموده و از بین برد بل با گذشت هر روز ریشه اش استوار تر و محکم تر شده می رود و هیچ قدرت و ابر قدرتی را یارای آن نخواهد بود که افغانستان را نابود و فرهنگش را از بین ببرد، چنانچه همین فرزندان رشید و برومند این دیار بار دیگر با راندان طالبان و تروریستان از قلمرو خویش نشان داد که در حفظ حاکمیت ملی و تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور از هیچ تلاش فرو گذار نخواهند کرد و با دستان توانا و برومندش از ارزش ها و هنجار های ملت اش پاسبانی و همانند نیاکان و پدرانش پوز اشغال گران و استیلا جویان را به خاک خواهند مالید.

اکنون بر ما است که از این روز به نیکی یاد نموده و جزء از افتخارات عظیم تاریخ خویش آن را گرامی داشته و به آن ارج بگذاریم و هم چنین با ارج گذاری از این روز یاد و خاطره میلیون ها شهید که خود را قربانی نموده اند تا استقلال سیاسی، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی خویش را از چنگال خون آشام دیکتاتوران و متجاوزین عصر و زمان خویش، بدست آورده و به آن فخر فروشند را احترام بگذاریم و هم چنین باید با گرامی داشت از این روز بیاد ماندنی و تاریخی که در صفحات زرین تاریخ پر افتخار افغانستان حک شده، تجدید پیمان نماییم تا با ایثار و فداکاری هر چه بیشتر در صدد تأمین امنیت سراسری، وحدت ملی، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشور خویش بر آمده و از ارزش های کشور خویش حراست و نگهبانی نماییم.

پایان
نویسنده: جمشید آرش

بیست سال پیش در همین روزی جهاد مردم افغانستان به ثمر نشست و نتیجه داد بناءً امروز را باید گرامی داشت، از آنجهت که مردم مجاهد افغانستان در این روز آخرین بقایای رژیم کمونیستی را سرنگون و جهاد ملت را به پیروزی رساند و آن را جزء از گلواژه های ذرین تاریخ افغانستان نمود رژیم که پایه هایش بر ویرانه های دیکتاتوری آن هم از نوع دکم استبدادی، بنا نهاده شده بود و عده کثیری از روشنفکران اپوزیسیون را به گیوتین بست و اعدام نمود این روز مقهور و مغضوب تاریخ گردید.

امروز را باید گرامی بداریم از آنجهت که در این روز پدران و مادران ما با دستان خالی افتخارات عظیم را برای افغانستان و جهان کمایی نمود و به تاریخ نشان داد که سلحشوری ها و خود گذری ها نتیجه ای را ببار می آورد که به آن می شود افتخار نمود و بالید بناءً پدر – مادر خطابم به تو؛ تویی که به همه نشان دادی غرور یعنی چه؟ تویی که به همه نشان دادی عزت و سر افرازی را می شود کمایی کرد و می شود با دستان خالی از ارزش ها و هنجار هایش دفاع نمود می شود عزت اش را با دستان پینه بسته به دست آورد تویی که نمادی از قهرمانی ها و غرور ما هستی فرزندان دلیر زیادی را پروراندی و به جامعه خویش به عنوان پاسبانان این مرز و بوم تحویل دادی تا از شرف و عزت اش دفاع نماید.

تو اگر دیروز در مقابل ابر قدرت چون اتحاد جماهیر شوروی ایستادی و آن را به زانو در آوردی و پوز آنها را به خاک مالیدی و به متجاوزین درس عبرت دادی تا حاکمیت ملی دیگران را نقض نکنند به خود اجازه ندهند که در سدد استیلا بر کشور های دیگر بر آیند، به عنوان انسان به همه انسان های روی زمین احترام بگذارند، به هویت فرهنگی و اجتماعی دیگران ارج گذاشته، ارزش ها و هنجار هایش را محترم شمارند و در سدد محو و نابودی آن بر نیایند، فرزندان تو هم این کار را کردند آنها هم دلیرانه و جسورانه از هویت و هنجار هایش دفاع نمودند، آنها هم پایش را جای پای شما گذاشته و مرام و اهداف بلند مرتبه شما را تعقیب و دفاع از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی اش را وظیفه خویش دانستند، آنها هم خود را سپر نمودند تا دوباره طفلی این سرزمین یتیم نشود، در مقابل تجاوز آشکار اجیران پاکستانی (تحت حمایت غربی ها وعرب ها) که زیر نام طالب وارد افغانستان شده بود و فکر هژمونی و چیرگی اش را بر این کشور در سر می پروراند و می خواست سرزمین ما را به صوبه ای پنجم خویش تبدیل نماید، قد علم نموده کمر بستند و مردانه وار از عزت و غرور خویش دفاع نموده، پنجابی ها و پاکستانی ها را مردانه از خاک خویش راندند و نگذاشتند که کمر افغانستان را همانند پیکر تندیس بودا در بامیان، بشکند هر چند آنها آخرین توانایی هایش را بکار بست همانند که شوروی نیز این کار را کرد، اما این فرزندان دلیر شما بودند که از خاک خویش دفاع نموده و آنها را از قلمرو خویش راندند و رسوایش ساختند، به آنان نیز فهماندند که دیگر این فکر را از سرش بیرون کنند که افغانستان را به عنوان حیات خلوت خویش انتخاب کند بل به عنوان کشور مستقل و همسایه ی نیک اصول روابط بین المللی و از آنجمله اصل احترام به حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور ها و اصل عدم مداخله در امور داخلی کشور دیگر، را در دستور کار خویش قرار دهند.

همین دیروز بود که عده ای از عمالان آی اس آی در اقصی نقاط کشور داخل و با حملات زنجیره ای می خواستند شهروندان این سرزمین را به سوگ عزیزان شان بنشانند آنها به خانه ملت افغانستان حجوم بردند و با این کار خویش تمامی ملت افغانستان را نشانه رفتند اما فرزندان دلیر شما بود که با سپر نمودن خویش از ملت و نمایندگانش حراست و نگهبانی نمودند، همین دیروز بود که جانیان قرن به پوهنتون حجوم بردند و می خواستند محصلین را به شهادت برسانند چون دشمنان این کشور از گذشته ها نشان داده اند که به هیچ وجه نمی خواهند این مملکت پله های ترقی و تعالی را بپیمایند و به مسیر توسعه و تکامل گام بردارند به همین منظور دانشگاه را نشانه رفتند و بربریت اش را به نمایش گذاشتند اما باز هم فرزندان صدیق شما تا پای جان ایستادند و از خانه علم و فرهنگ و محل آموزش خویش مردانه وار دفاع نمودند و این پلان بزرگ دهشت افگنی را با تحمل کمترین خسارات و تلفات در کمترین زمان ممکن خنثی نمودند طوریکه شگفت و حیرت جامعه جهانی را نیز در قبال داشت و بسیاری از رهبران جهان از این شهامت و فداکاری نیروهای امنیتی مراتب قدردانی و ستایش اش را بیان نمودند و این عملکرد قهرمانانه فرزندان شما بود که خاک در چشمان دشمنان ات فرور برد و به آنها این درس را آموخت که هیچگاهی فکر سوختاندن کشور ما را در سر نپرورانده و به فکر تاراج تاریخ و فرهنگ ما بر نیایند.

پایان
نویسنده: جمشید آرش

هشت ثور یکی از روز های خجسته و به یادماندنی برای مردم غیور و شجاع افغانستان میباشد در این روز فرزندان راستین و آزادی شعار میهن توانستند در مقابل دشمنان متجاوز و علیه ظلم و استبداد آنان از خود شجاعت و مردانگی نشان دهند تا این که کشور خویش را از سیطره قشون سرخ شوری برهانند و ملت آزاده و مبارزشان را به آرزوها و آرمان های مقدس شان که همانا استقلال، آزادی و حریت است برسانند. خوشبختانه تمام مردم این سرزمین با شجاعت و دلیری با امکانات اندک ولی با ایمان وعقیده کامل که به خداوند یگانه داشتند دشمنان شان را با همه امکانات بلند و نیروی 120 هزار نفری آنها که اصلاً قابل مقایسه نبود، شکست دادند.

این در حالی است که با فرا رسیدن هشت ثور در کشور این روز از سوی مردم این سرزمین تجلیل میشود؛ ولی دشمنان خون آشام از گرامیداشت این روز پر افتخار حسرت خورده و میخواهند در جریان برگزاری از این پیروزی مردم، نظم و امنیت کشور را برهم زده و یک نوع هرج و مرج را به وجود آورند و مردم ملکی و بی گناه را از بین ببرند که چنین افراد بدون شک دشمنان مردم این سرزمین بوده و حتی از تجلیل پیروزی ما نیز حسادت می کنند. بدون شک که این پیروزی از تمام ملت مسلمان افغانستان بوده و همه مردم در شکست دشمنان این سرزمین سهم داشتند، ولی اشخاصیکه امروز خواهان جنگ و خونریزی در چنین روز میباشند واضح است که توسط بیگانگان دستور گرفته و در کشتار افراد بی گناه دستان خویش را آلوده به خون بی گناهان می نمایند؛ زیرا هیچ شخص سالم و آزاده نمیخواهد درمقابل پیروزی و افتخارات خویش قرار گیرد و در ایام تجلیل از جشن وحشت و دهشت را ایجاد نماید.

بنا بر این گروه های متحجر و دهشت افگنی که همواره به دستور بیگانگان خون مردم بی گناه این دیار را می ریزند و کشور ما را ویران می کنند، باید بدانند که باداران شان روزهای پر افتخار ملی ما را نیز دیده نتوانسته و می خواهند که در روز تجلیل از پیروزی، شهروندان بی گناه ما را به خاک و خون بکشانند به آرمان شوم شان نخواهند رسید.
بناً می باید آنهائیکه حداقل هنوز هم افغانیت شان زنده است به آن پیمانه بار ذلت و رسوایی غلامی را بر دوش نکشند و نگذارند که در این روز باز هم خون انسان های بی گناه ریخته شود.

بااحتــــــــــرام
انیس (فروتن)

درست بیست سال پیش از امروز در هشتم ثور سال 1371 ملت مجاهد و قهرمان افغانستان پیروزی جهاد مقدس و آزادی خواهانه شانرا که چهارده سال طول کشید و در نتیجه آن قدرتمندترین امپراطوری در شرق جهان به زانو در آمد جشن گرفتند. امپراتوری که از هیبت و وحشت آن نه تنها کشورهای منطقه بلکه تمامی جهان در هراس بودند و ایدیولوژی که با پیمودن بحرها تا به امریکای لاتین خود را رسانیده بود و هیچ نیروی توان مقابله و رویارویی با آنرا چه در شرق و یا غرب در خود نمی دید و همگان کابوس غرق شدن در گنداب کمونیزم را می دیدند.

این نیروی سرکش و متجاوز با شکستن دژ مقاومت ملت ها در قفقاز و آسیای مرکزی با سیلی از قشون سرخ و مجهیز با پیشرفته ترین سلاح های که در آن زمان بی همتا بود. افغانستان مظلوم و فقیر را مورد تهاجم قرار داد. مردمی که از حیث اقتصاد در پایین ترین سطح زندگی خود قرار داشتند و از نظر تسلیحات و تجهیزات نظامی اصلاً خلع سلاح بودند. اما با ایمان راسخ به خداوند قادر و متعال و اعتقاد راستین بر اینکه مرگ آزاده به مراتب زیباتر از زندگی در سایه ظلم و بیدادگری و برده گی است. در برابر این ابرقدرت قرن به مبارزه برخاستند و با ایثار جانهای شیرین شان نه تنها ملت شانرا از چنگال اژدهای هزار پای کمونیزم رهانیدند بلکه با زانو در آوردن قشون سرخ در عرصه نظامی، عامل اصلی و انکار ناپذیر اضمحلال ایدیولوژی مارکسیستی از نقشۀ جهان شدند و نیز ده ها ملت اسیر و دربند نظام کمونیستی را از چنگال شان رهانیدند.

این شکست و ناکامی تجاوز سرخ چنان فاحش و جبران ناپذیر بود که کاخ نشینان کرملین به ناچار جنازه مکتب ماتریالیسم دیالکتیک را خوانده و اندیشه کمونیزم را با دستان خود به خاک سپردند و استقلال ملت های تحت استعمارشانرا برایشان تبریک گفتند و خود رهسپار تاریخ شدند.

هرچند ملت قهرمان و مبارز افغانستان پس از مبارزه و تلاش و قربان نمودن جان و مال شان در این روز از آزمون بزرگ تاریخی مؤفقانه بدر آمدند ولی دریغا که مصائب و دردهای بی شمار دیگری را از آدرس و ناحیه تجاوزات پنهان و آشکار دشمان دیگرشان بار دیگر متحمل شدند که در درد و رنج آن کمتر از دوران اشغال ارتش سرخ نیست. این بار تروریستان سیاه و متحجر به حمایت سازمان های استخباراتی مخصوصاً پاکستان سنگ ظلم و استبداد را بر فرق شان کوبیدند و نگذاشتند که با خاطر آسوده جشن آزادی شانرا تجلیل نمایند و با پرتاب هزاران آتش پاره در روز جان صدها و هزاران انسان مظلوم را گرفتند وباعث از بین رفتن تمامی دار و ندار مردم ما شدند که متأسفانه این تراژیدی دردناک هنوز هم ادامه دارد.

به هر تقدیر امیدواریم که ملت و مردم افغانستان بار دیگر بتوانند بر مصائب و مشکلات تحمیل شده و موجوده فایق آیند و با کنار راندن دشمنان دیرینه شان از صحنه نظامی کشور همه ساله با خاطر آرام و آسوده و مملو از غرور و عزت جشن پیروزی مبارزات قهرمانانه شانرا تجلیل نمایند.

الیاس قاضی زاده

هشت ثور سال 1371 یکی از روزهای پر افتخار ملت آزاد، پرغرور و مجاهد افغانستان است و روزی میباشد که ملت سلحشور ما پس از 14 سال جهاد و مقاومت علیه قشون سرخ شوروی به پیروزی بزرگی نایل آمده و بزرگترین ابرقدرت وقت را به زانو در آورد و این روز را به قولی میتوان برتری خون بر شمشیر نامید.

مردم افغانستان در زمان اشغال کشورشان از جانب اتحاد جماهیر شوروی وقت با دستان خالی و بدون کدام وسیله جنگی پیشرفته و مدرن اما مجهز با سلاح ایمان و اعتقاد به خدا در مقابل ابر قدرت بی همتا و قوای به اصطلاح شکست ناپذیر که با مجهزترین وسایل جنگی تجهیز بود، مقابله نمودند و بالاخره با متقبل شدن یک و نیم میلیون شهید، یک میلیون معلول و معیوب و نزدیک به سه میلیون مهاجر توانستند آن دیو غول پیکر زمان را شکست دهند.

اگر ما قدرت نظامی ارتش سرخ شوروی را در قرن بیستم ارزیابی نماییم تفاوت نیروهای مردمی ما با آنها از زمین تا آسمان بود. شوروی ها، مدرن ترین تجهیزات نظامی را در اختیار داشتند اما سنگرداران افغانستان پیشرفته ترین سلاح شان دهان پر بود و عمدتاً دلیل مقاومت مردم و پیروزی آنها در برابر قوای سرخ همانا داشتن ایمان به خداوند و اراده آهنین شان بود که هرگز نمی خواستند کشور خویش را اشغال شده ببینند و با دستان خالی توانستند بساط کمونیزم را از منطقه و حتی از جهان برچینند.

بعضی از افراد و شخصیت های کج اندیش به این باوراند که عامل عمده شکست روسها در افغانستان کمک های نظامی و مالی کشورهای غرب بوده و نقش مجاهدین و مردم ما را در آن ضمنی توصیف نموده اند. اگر بالفرض ما این را قبول نماییم، آیا در سه جنگ افغانستان با بریتانیای کبیر که سرانجام در جنگ سومی به شکست بریتانیا انجامید و کشور ما توانست استقلال خود را بگیرد. آیا بدون داشتن کمک و مساعدت کشورهای خارجی نبود؟ در آن زمان هیچ کشوری افغانستان را کمک نمی کرد. پس به این نتیجه میرسیم که این مردمان سلحشور افغانستان بودند که با پشتوانه معنوی شان از مجاهدین و آزادیخواهان حمایت همه جانبه نموده و سرانجام توانستند هشتم ثور را روز رهایی از زیر ساطور کمونیزم ثبت تاریخ نمایند.

در اخیر این روز خجسته و میمون (هشتم ثور) را برای کافه ملت مسلمان و شهید پرور افغانستان از صمیم قلب تبریک و تهنیت گفته و آرزومندیم با مشت واحد در برابر توطیه ها و دسایس گروه های افراطی داخلی و کشورهای حامی شان مبارزه خویش را دوام داده تا روزی شاهد شکوفایی و تأمین صلح و ثبات در کشور عزیز مان باشیم.

بااحترام
مرتضی جواد

افغانستان کشوریست که بارها با اشغالگران بزرگ چون بریتانیای کبیر مبارزات آزادیخواهانه نموده که سرانجام بعد از سه جنگ میان افغان و انگلیس رادمردان و مجاهدین افغانستان توانستند استقلال کشور را در سال 1919 از استعمار انگلیس بگیرند. ولی متأسفانه این مبارزات آزادیخواهانه مردم و جهاد برحق ملت مسلمان افغانستان را شوروی وقت فراموش کرده و بار دیگر افغانستان را مورد اشغال قرار دادند روسها که در آن زمان ادعای ابرقدرت جهان را داشتند و به یکه تازی های خویش می بالیدند افغانستان را اشغال نموده و آنرا جزء قلمرو انترناسیونالیستی خویش محاسبه می کردند. آنها که با عصری ترین تجهیزات و لوازم نظامی وارد کشور ما شده و عساکر بیشماری را در نقاط مختلف افغانستان مستقر ساختند، از هوا و زمین چنان حملات وحشتناک را آغاز کردند که تا هنوز آثار مخروبه های آن در این کشور به مشاهده می رسد، وقتی آنها منطقه ای را تسخیر میکردند خانه ها را ویران ساخته، حتی به حیوانات هم رحم نمی نمودند.

اما همانطوریکه گفته آمدیم رشادت و مبارزات آزادیخواهانه مردمان متدین و شجاع افغانستان در طول مدت 14 سال باعث آن شد که سرانجام قشون شوروی وقت به زانو در آمده و مجبور به ترک افغانستان شدند. علاوه بر آن جهاد و مبارزه در افغانستان باعث آن شد تا کشورهای آسیای میانه مانند تاجکستان، ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان و ترکمنستان که سالها زیر سیطره و استبداد قوای سرخ شوروی وقت مستعمره بودند استقلال خود را بگیرند.

در این مبارزات، مردم افغانستان بخاطر آزادی کشورشان قربانی های بی شماری را اعطاء کردند، بیش از یک و نیم میلیون شهید، میلیون ها نفر معیوب، معلول و مهاجر به جا گذاشت.
این مرحله زمانی بود که شکست شوروی آرامش غربی ها را در پی داشت و مجاهدین افغانستان توانستند در هشتم ثور سال 1371 دولت اسلامی افغانستان را پایه گذاری و کابل را به تصرف خویش در آورند. متأسفانه با آنکه دلیری و رشادت مردمان این مرزوبوم برای کشورهای غربی به خوبی هویدا بود اما نه تنها آن کشورها بعد از این همه مبارزات آزادیخواهانه دولت نوپای ما را کمک و همکاری نکردند بلکه افغانستان را به باد فراموشی سپردند. این کار کشورهای غربی باعث آن شد که پاکستان با مداخلات بی شرمانه میان احزاب مجاهدین اختلاف ایجاد نموده و جنگ های داخلی را در شهر کابل دامن زدند. طوریکه در هر روز هزاران راکت بالای اهداف ملکی پرتاب میگردید و صدها تن کشته و زخمی شدند. فراموشی جامعه جهانی در آن زمان باعث آن شد تا تروریستان و افراطیون از این فرصت استفاده نموده و بنیادگرایی را در منطقه و جهان گسترش دهند، سازمان القاعده در پاکستان ریشه دوانده و آهسته آهسته گروه طالبان به کمک حلقات نظامی و استخباراتی پاکستان ایجاد گردید حتی دهشت افگنان بلاخره آنقدر فرامرزی عمل کردند که برج های دوگانه ایالات متحده امریکا را مورد هدف قرار داده و آنرا سرنگون ساختند.

به هر صورت مردم افغانستان با نادیده گرفتن اشتباه جامعه جهانی در سال 1371 از آنها در شرایط فعلی میخواهد تا فشارهای واقعی و همه جانبه را بر تروریستان و کشورهای حامی آن بخصوص پاکستان وارد نمایند تا برای همیشه از شر تروریزم و هراس افگنی هم مردم افغانستان و سایر کشورهای جهان نجات و رهایی یابند.
و در اخیر هشتم ثور روز پیروزی جهاد برحق مردم افغانستان را برای کافه ملت مجاهد و مسلمان این دیار تبریک گفته و برای شهداء گلگون کفن آن درود می فرستیم که آنها جان نثارانه توانستند استقلال افغانستان را گرفته و جهان را از شر کمونیزم رهایی بخشند.

بااحترام
عبدالباصر"منصوری"

هشــت ثـــور 1371 مصادف است به اولین روز پیروزی مجاهدین که در آن آخرین سنگر پوشالی رژیم تحت الحمایه شوروی، سقوط کرد و بیرق سبز مجاهدین با شعار کلمه مقدس (لا اله الا الله محمد الرسول الله) بر فراز ارگ ریاست جمهوری و تمام نواحی شهر به اهتزاز در آمد. این پیروزی شکوهمند مجاهدین، باطل السحر کمونیزم در افغانستان گردید و یکبار دیگر حماسه پیروزی غازیان افغان بر قوای اشغالگر انگلیس را که 74 سال قبل از آن اتفاق افتاده بود تکرار نمود.

از هشت ثور 1371 تا کنون 20 سال می گذرد و این پیروزی حاصل 14 سال جهاد مقدس و آزادی بخش افغان ها علیه قشون متجاوز شوروی و برگ زرینی است در تاریخ معاصر افغانستان که حروف و واژه های آن با خون پاک بیش از دو میلیون شهید نگاشته است.
هر چند پس از حماسه هشت ثور که سند افتخار و حقانیت مجاهدین محسوب می شود وقایع تلخ و رویداد های غم انگیز زیادی در افغانستان اتفاق افتاد ولی این تلخ کامی ها و اتفاقات ناگوار هیچ کدام باعث نمی گردد که چهره تابناک و مشعشع آفتاب این روز تاریخی در کشور ما تیره و کمرنگ شود و گذشت زمان این شعله مقدس را خاموش نمی کند.
بی تجربه گی های مجاهدین در حکومتداری و برخوردهای مسلحانه از احزاب جهادی که پس از حادثه 8 ثور در افغانستان اتفاق افتاد، شکوه و عظمت کم نظیر این حماسه ملی را زیر سوال نمی برد.

سیل سیاه تروریزم طالبانی نیز نتوانست نهال سبز حماسه 8 ثور را از جای برکند و حکایت خون شهیدان اسلامی و آزادی را از حافظۀ تاریخ و دفتر خاطرات میلیون ها افغان شاهد محو نماید و خورشید 8 ثور در آفاق تاریخ پر ماجرای افغانستان، همچنان تابناک و پر انرژی می درخشد و فرهنگ جهاد و شهادت و استقلال طلبی را در قلب و روح افغان ها زنده نگه می دارد، باید از هشت ثور به عنوان یک روز پر افتخار ملی در تاریخ افغانستان گرامیداشت بعمل آید زیرا هشت ثور و 28 اسد از روزهای کم نظیر در کشور مان اند. در 28 اسد 1297 طلسم شکست ناپذیر بریتانیای کبیر در کوهپایه ها و دره های افغانستان در هم شکست و ملت آزادۀ افغانستان در نبرد آزادی بخش علیه قوای متجاوز انگلیس به پیروزی رسید و در 8 ثور بساط کمونیزم در افغانستان و سایر جهان با همت غازیان مجاهد افغانستان برای همیشه برچیده شد.
در این روز اسلام بر کمونیزم و نعره الله اکبر بر شعار انترناسیونالیزم مارکسیستی غلبه کرد و ملت پابرهنه افغان در جهاد مقدس علیه ابر قدرت شوروی پیروز گردید.

بناءً تروریستان و غلامان حلقه بگوش ملا و طالب باید بدانند افغانستان کشور اشغال ناپذیر و افغانستان ها ملتی آزاده و بیگانه ستیزند حماسه ای که در هشتم ثور اتفاق افتاد این گروه های متحجر باید بیاموزند افغان ها گوهر استقلال و شرف ملی خود را به پای هیچ بیگانه و متجاوزی نخواهند ریخت ملت غیور افغانستان از این روز پرافتخار همه ساله تجلیل نموده و هیچ کس نمی تواند از تجلیل آن انکار و یا مانع آن واقع شود. و این گروه های بدنام شاید بتوانند با حملات انتحاری و انفجاری چند سالی در نقاط تحت تسلط خود حاکمیت کنند اما عمر این سلطه و تجاوز طولانی نخواهد بود و روح استقلال طلب افغان ها برای هیچ غلام و برده ای، اجازه تسخیر درازمدت این سرزمین را نخواهد داد.

تجربه ثابت کرده است که هیچ قدرت مهاجم، برده و غلام نمی تواند افغانستان را برای مدت طولانی در اشغال خود نگه دارد چنانچه طلسم امپراطوری بریتانیای کبیر، در اعماق دره های افغانستان در هم شکست، قشون سرخ شوروی نیز در این سرزمین، متلاشی گردید و اینک نوبت تروریستان و طالبان است. یقیناً تجربه های گذشته یکبار دیگر نیز تکرار خواهد شد.

با احترام
محمد احسان پنجشیری

هشت ثور یکی از ماندگارترین روزهای ملی و تاریخی کشور ماست که ملت بیدار و شجاع افغانستان در برابر قشون سرخ شوروی وقت قیام شان را به پیروزی رسانیدند. در این روز بود که نعرۀ تکبیر الله اکبر در سرتاسر کشور ما طنین انداز شد و ملت ما یک بار دیگر شاهد پیروزی شان علیه قشون سرخ شوروی گردیدند. هرچند بعد ها جنگ های خونین داخلی میان تنظیم های هفت گانه جهادی از اثر مداخلات و دست درازی های پیدا و پنهان کشور های آزمند همسایه در گرفت و تعداد بی شماری از مردمان کابل زمین در نتیجه اختلافات حزبی مجاهدین به شهادت رسیده و یا معلول و معیوب شدند و یا هم به کشور های همسایه و سایر کشور های جهان مهاجر شده و دیار غربت را به پیش گرفتند؛ اما به هر حال این ملت ما بود که از یک آزمون بزرگ دیگری همانند آزمون های قبلی (سه جنگ افغان و انگلیس طی قرن نوزده و اوایل قرن بیست) موفق به در آمده و پیروزی شان را علیه امپراطوری غول آسای سرخ جشن می گرفتند.

ملت مسلمان و متدین ما با قربانی دادن حدود دو میلیون شهید، بیشتر از یک میلیون معلول و معیوب و سه میلیون آواره به کشور های همسایه با توکل به خداوند متعال و همت بالا، قشون سرخ را که نظیر آنرا جهان تا آن زمان ندیده بود، وادار به شکست ساخته و کاخ کریملین سقوط امپراطوری خود را به دست توانای افغانان غیور و با شهامت پذیرفت. هرچند در آن وقت نزد جنرالان و نظامیان ارتش شکست ناپذیر شوروی – بنا بر گفتۀ خود شان – بعید به نظر می رسید که ملتی فاقد امکانات و تجهیزات پیشرفته، با شکم گرسنه، پاهای برهنه و لباس تنیده بتواند جهاد مقدس را به پیروزی برساند اما تحلیلگران مسایل نظامی و سیاسی کشور معتقد بر این هستند که نیروی ایمان، اعتقاد به خداوند متعال و دفاع از میهن شان یگانه انگیزه هایی بوده است که این ملت با افتخار را از یک آزمون بزرگ موفق به در آورده و زندگی با عزت را نصیب ملت ستمدیده و رنج دیده اما غیور و با شهامت ما بکند.

آنچه مایۀ تأسف است، این می باشد که طالبان و شبکه ها و گروه های دهشت افگن که توسط سازمان های استخباراتی کشور های منطقه و به خصوص پاکستان تمویل، تجهیز و تسلیح می گردند؛ با وجود آنکه خود را مجاهد عنوان می کنند، در این اواخر هشدار داده اند که در روز پیروزی مجاهدین حملات انتحاری و انفجاری زنجیره ای را در نقاط مختلف کشور راه اندازی خواهند نمود تا از این روز تجلیل به عمل نیاید. این گفته های آنان این نکته را می رساند که آنان به طور مستقیم از آی اس آی (سازمان استخبارات نظامی پاکستان) دستور گرفته و تابع اوامر و هدایات نظامیان آن کشور می باشند. چون پاکستان قادر به این نشد تا همان مهره هایی که منافع نظامیان آن کشور را تأمین می نمود، به قدرت رسانیده و از همین رو جبهه های متعددی را علیه نیروهای مجاهدین ایجاد نماید.

در اخیر فرارسیدن بیستمین سالروز پیروزی مجاهدین افغانستان را به همۀ هموطنان عزیز خویش تبریک گفته و از خداوند متعال می خواهم تا همیشه پیروز و سرفراز باشند. ضمناً همانطور که در راستای دفاع از خاک و ناموس این سرزمین آبایی و اجدادی شان فداکاری ها و ایثار گری های بی دریغ داشتند، می خواهم تا در بازسازی و نوسازی کشور شان سهم بارز شان را ادآ نموده و در این مسیر نیز تلاش های خسته گی ناپذیر شانرا نمایند تا کشور ما همانند کشور های مستقل و متمدن جهان کنونی از کاروان تمدن عصر حاضر عقب ماندگی خود را جبران کند.

با احترام
احمد ذکی هوشمند

یک نهاد پژوهشی افغانستان ناتو را به دادن اطلاعات گمراه کننده به مردم درباره ی جنگ افغانستان متهم میکند.

در یک گزارش تازه ی این نهاد مستقر در کابل آمده است که این ادعای ناتو که رهبری عملیات های جنگی به ویژه عملیات های ویژه را نیروهای افغانستان برعهده گرفتند، نادرست است.

به گزارش طلوع ، این نهاد پژوهشی هدف از این کار ناتو را زمینه سازی برای بیرون ساختن سربازانش از افغانستان تا پایان سال 2014 میلادی می داند.

وزارت صحت عامه جشن شب مادران را تجلیل کرد.

وزارت صحت عامه میگوید که هدف از تجلیل شب مادران بلند بردن سطح آگاهی مادران و حمایت مردم برای بهبود صحت مادران در افغانستان است.

این وزارت می افزاید که این شب یاد بود از 500 هزار زن در سراسر جهان است که سالانه به علت اختلال های حاملگی و ولادت ها جانهایشان را از دست میدهند.