ريگســـــــار

هیچ چیز به اندازه ی بدست آوردن مزد دست و زحمت یک مؤمن، حلال و پاک نمیباشد و مزد و اجرت کارگر را پیش از اینکه عرق پیشانی اش خشک شود، برایش دهید .

اگر یکبار نگاهی به وضعیت اقتصادی سرمایه داران جهان و به خصوص افغانستان نمایید، اکثرا با سه گروه ثروتمند روبرو خواهید شد که من در اینجا هر یک را به شکل جدا گانه مورد بررسی قرار میدهم:

1- هستند کسانی که ثروت و دارایی را از اجداد خود میراث گرفته اند: همچو اشخاص از اینکه پول، ملک، دارایی، دبدبه و زندگی مرفه را بدون ریختاندن کدام قطره عرق و کشیدن زحمت بدست آورده اند؛ قدر و اهمیت آنرا نیز ندانسته پول را بیجا، در اماکن خوش گذرانی و محافل عیش و عشرت بکار برده اسراف میکنند. زیرا به گفته ای عامیانه کمر شان درد نکرده که ارزش و اهمیت پول را دانسته و آنگونه عمل کنند. این نوع اشخاص در این فکر هستند که گویا این دبدبه و ثروت شان روزی به پایه ای اکمال نرسیده و شاید که هیچگاهی محتاج دیگران نگردند. در این گروه از نگاه بین المللی اولادهای پادشاهان عرب و از افغانستان اولادهای فلان بای، فلان حاجی... را داده میتوانیم. اولادهای همچو اشخاص از اینکه در طفولیت مزه و طعم زندگی مشکل و پُر مشقت را ندیده اند، حین از دست دادن ثروت و دارایی در اثر فشار روزگار و حالت روانی خیلی ها خسته و افسرده شده با یک زندگی دور از عقل و فکر شان رو به رو شده شوکه میشوند. آنجاست که قدر پول و دارایی را دانسته روزهایی را که در خوش گذرانی و عیاشی گذرانده بودند، به یاد آورده و آنعده دوستان و نزدیکانی که هنگام ثروتمند بودن با وی یکجا شده پول را مصرف و اوقات خوش میگذراندند؛ اکنون همه از دور و پیشش دور شده راه خود را انتخاب نموده با این جوانان نازدانه! راه تبدیل کرده اند؛ را دیده به گفتن "ای کاش ها!" آغاز مینمایند که آنوقت هیچ سودی ندارد.

در همچو یک حالت یک مسؤولیت بدوش والدین ویک مسؤولیت هم بدوش خود اولاد میباشد. مسؤولیت والدین همین است که به فکر آیندِه اولاد شان گردیده این دنیا و مال آنرا جاویدان نشمرده در فکر این شوند که اولادهای شانرا به کار انداخته و آنها را از حالات تلخ و شیرین زندگی با خبر سازند. مبادا زمانیکه با چهر ای تلخ و تند زندگی رو به رو شدند، در حال مغلوب آن گردند! در همچو یک حالت دلسوزی و دادن ناز های بیجا و بی مورد به جز از نقص، ضرر و آیندِه مأیوس کننده چیز دیگری به بار نمی آورد.

مسؤولیت اولاد همین است که موصوف نیز دارایی و ثروتی را که مُفت و بدون زحمت بدست آورده جاویدان نشمرده و به آن تکیه کرده آیندِه خود را خراب نکند. نامبرده ثروت را مانند کثافت لباس شمرده و با آن چنان رویه کند که گویا در اثر شستن از بین میرود. بناءً گفته میتوانیم که والدین و اولادهای هوشیار و عاقل از همچو یک فُرصت استفادِه خوب و درستی نموده در فکر آینده میشوند.

2- بعضی اشخاص پول را در اثر زحمات شبا روزی و تلاش های خستگی ناپذیر خود بدست می آورند: این نوع اشخاص ثروتمند واقعی و حقیقی بوده هم قدر دارایی و هم طریق استفاده از آنرا خوب میدانند. زیرا آنها بخاطر بدست آوردن ثروت شب و روز زحمت کشیده زحمات زیادی را متقبل شده اند. همچنان اکثر آنها حالات بد زندگی را پشت سر گذرانده، دیده و دانسته اند که روز بد برادر و دوست ندارد! از نگاه دین مقدس اسلام نیز بهترین و مقبولترین روش بدست آوردن دارایی و ملک همین میباشد. زیرا حضرت محمد (صلی الله علیه و سلم) فرموده اند که هیچ چیز به اندازه ی بدست آوردن مزد دست و زحمت یک مؤمن، حلال و پاک نمیباشد و همچنان گفته اند که مزد و اجرت کارگر را پیش از اینکه عرق پیشانی اش خشک شود، برایش دهید. اینها و امثال آنها همه بیانگر آنست که بدست آوردن پول و ملک در اثر زحمت، تلاش و ریختاندن عرق حلال ترین رزق و بهترین ثروت میباشد.

کسانیکه پول را به اثر تلاش و زحمات شبا روزی بدست آورده اند، قدر و ارزش آنرا خوتبر و بهتر دانسته آنرا بیجا مصرف نمیکنند. همچنان آنها اولادهای شانرا چنان تربیه میکنند که در مقابل حالات خوب و بد زندگی از خود مقاومت و ایستادگی نشان دهند.

3- در افغانستان هستند گروهی که دارایی و ثروت را از راه های حرام و نامشروع بدست آورده اند: در این گروه کسانی شامل هستند که ثروت شان به حدی رسیده که نه حد دارد و نه حدود! و متأسفانه که بخاطر بدست آوردن آن نه شبی کم خواب شده و نه روزی یک قطرده عرق ریختانده اند! بعضی اشخاص شامل این گروه پول را از طریق رشوت، خوردن مال مردم، سود خوری، جعل، اختلاس، قتل و قتال، معاملِه کشور و دارایی آن با خارجی ها، فروختن مواد مخدر، کارهای نا مشروع و ده ها موارد دیگر بدست آورده که همچو یک سرمایه برعلاوه ای آنکه از نگاه دین مقدس اسلام حرام میباشد، اخلاقن نیز جایز نبوده و مورد پسند کسی قرار نمیگیرد. اکثر اشخاص شاملین این گروه هم در داخل کشور و هم در خارج از کشور دارای یک زندگی خیلی ها مرفه، آرام و آسوده بوده، کشتی های شان در بحر ها و چرخ بالهای شان در هوا در حال کار کردن بوده، اولادهای شان در اماکن زیبا زندگی نموده و در دانشگاه های مشهور و معروف جهان مصروف آموزش بوده و بعضی از آنها در جاهای زیبا و مقبول مصروف عیش و عشرت و خوشگذرانی و در صدد به مصرف رساندن پول پدر خود که با صد ها زحمت و ریختن عرق! بدست آورده است، میباشند. آیندِه اولاد های همچو اشخاص نیز خراب میباشد. زیرا اکثر آنها مصروف خرچ نمودن پولهای گزاف و در صدد خریدن موترهای لکس و اشیای زیبا بوده و در فکر آنند که این دبدبه و احتشام تا روز رستاخیر با آنها است؛ بی خبر از آنکه همچو دارایی پایدار نبوده و در زودترین فُرصت از نزد شان رخت می بندد.

در همچو یک حالت اکثر مسؤولیت بدوش والدین میباشد. زیرا پدر و یا مادری که از راه های بالا ثروت بدست آورده اند، بخاطر اینکه نواهی الله متعال را زیر پا نموده اند مرتکب گناه گردیده و از سوی دیگر به ملت، وطن و اولاد وطن خویش خیانت نموده هزاران بد دعای آنها را گرفته اند! این نوع اشخاص اکثرن بخاطر اینکه اولادهای شان دارای یک زندگی مرفه و آرام شوند، دست به همچو کار میزنند، درحالیکه همچو سرمایه پایدار نبوده و اولاد نیز اکثرن قدر آنرا ندانسته و آنرا بجا و بیجا مصرف میکند که به اثر آن شاید که در آینده دارایی را از دست داده محتاج دیگران گردد. در این گروه اکثر رؤسای دولت، وزیر صاحبان، والی صاحبان، رهبران سیاسی... را بطور مثال ذکر کرده میتوانیم.

چی عجب یک انگیزه و فکری!؟
همچو اشخاص صرف بخاطر اینکه برای اولاد شان یک زندگی مرفه و آسوده آماده کنند، خود را مرتکب گناه نموده و از سویی هم مورد نفرت اکثر افراد جامعه قرار گرفته این همه را متقبل میشوند. درحالیکه خود از آن چندان استفادِه درست کرده نتوانسته راهی سفر طولانی (مرگ) میشوند.
به نظر بنده بهترین راه بدست آوردن سرمایه همانا گزینِه دوم بوده و به نظر شما؟

سید مبین هاشمی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: