ريگســـــــار

دوران حکومت حامد کرزی نیز رو به اتمام است و شخص دیگری جایگزین وی خواهد شد، اما آیا او متوجه این بحران خواهد گردید یا نه؟ آیا این احتمال وجود دارد که رئیس جمهور آینده کمی مستقل تر از غرب تصمیم بگیرد و کشور را از این وابستگی محض نجات بخشد؟ آیا می توان به افغانستانی آزاد و پیشرفته امید داشت؟

به گزارش تحلیلی بخش سیاسی شبکه اطلاع رسانی افغانستان ( afghanpaper )، نگرانی در باره وضعیت کشور در سالهای آینده مساله ای است که بسیاری را به این فکر داشته، تا چشم اندازی راجع به افغانستان در سالهای پیش رو را ترسیم نمایند.

از سال 2001 که آمریکا به همراه 50 کشور دیگر به افغانستان لشکر کشی کرد، همگان منتظر بودند تا با تشکیل دولت انتقالی و بعد دو دوره ریاست جمهوری محترم کرزی، کابل تبدیل به پاریس دوم شود و به بیست سال جنگ و خونریزی داخلی خاتمه داده شود اما متاسفانه اینگونه نشد که هیچ، ده سال دیگر بر ادامه جنگ افزوده شد.

حال این سوال مطرح است که به راستی آینده افغانستان در سالهای آتی چگونه خواهد بود؟ رئیس جمهور آینده در چه وضعیتی ریاست دولت را بر عهده می گیرد؟ آیا دولت بعد از دولت کرزی می تواند تحولی در کشور به وجود آورد یا آن دولت هم یک حکومت وابسته به غرب خواهد بود؟ آیا آمریکا موفق به سر و سامان دادن این اوضاع آشفته می شود یا خیر؟

اگر از اظهار نظر راجع به اینکه رئیس دولت آینده چه کسی است، منصرف شویم با حقیقتی تلخ مواجه می گردیم که شاید کمتر به آن توجه شده است. آن هم اینکه طی این یازده سال قریب به پنجاه میلیارد دالر از سوی جامعه جهانی به افغانستان کمک واریز شده تا اوضاع بهبود یابد.

از مجموع این مبلغ کمک به بازسازی افغانستان، مقداری کمک بلاعوض و بشر دوستانه بوده است که نیاز نیست دوباره بازگردانده شود. ولی مابقی این مبلغ یا بصورت وام قرض الحسنه می باشد که سود به آن تعلق نمی گیرد و یا بصورت وام هایی است که به آنها سود تعلق می گیرد.

تاریخ باز پرداخت این مبالغ تقریبا از سی سال آینده شروع می شود. یعنی دولت افغانستان طی مدت سه دهه باید با این پنجاه میلیارد دالر ( که الحق و الانصاف پول کمی هم نیست و شاید بسیاری از ما حتی توان تبدیل کردن این پول به واحد پول افغانستان را هم نداشته باشیم) به ترمیم زیر ساختهای اساسی اقتصاد کشور می پرداخت تا بتواند درمدت سی سال این واحدها به سود دهی برسد.

پنجاه میلیارد دالر به افغانستان کمک شد تا دولت بتواند علاوه بر بهبود اوضاع اقتصادی کشور، افغانستان را تبدیل به یک قطب اقتصادی در منطقه نماید که به علت قرار گرفتن در شاهراه خاورمیانه و اروپا این تصور دور از ذهن نبوده و نیست.

اما متاسفانه عملکرد دولت و خود غربیها طوری رقم خورد که 30 سال آینده که زمان باز پرداخت این قرضها فرا می رسد، وضعیت افغانستان بدین گونه باشد: مردم روز به روز فقیر تر شده و مشکلات اقتصادی فشار بیشتری به آنها وارد می نماید به حدی که مجبور شده دست به قاچاق موادمخدر یا رشوت گیری بزنند. آنها هم که اندک سرمایه ای داشتند از ترس از بین رفتن دارایی خود کشور را ترک کرده اند.

سی سال بعد زمانیکه که غربیها وامها و قرضهایی را که به کشور ما داده اند مطالبه کنند، افغانستان کشوری است بدون معادن و منابع معدنی، بدون سرمایه گذار داخلی ، در حالی که دیگر توان اتکا به کشورهای همسایه را هم ندارد.

این واقعیتی است که بزرگترین هدف غرب از لشکر کشی به کشور ما، فرار از بحرانهای شدید اقتصادی کشورهایشان بود. آن می دانستند که معادن افغانستان دست نخورده و بکر است و با کمی آشفتگی و با بهانه کمک به مردم آن می توانند به راحتی بزرگترین منابع معدنی جهان را در اختیار خود بگیرند و بدین طریق مشکلات مالی خود را جبران نمایند.

از طرفی ( اگر کسانی که در داخل کشور هستند ناراحت نشوند ) باید بگوییم: اکثر کسانی که سرشان به تنشان می ارزید، از ترس جان و بخاطر حفظ سرمایه خود پناهنده کشورهای دیگر شده اند و با بدتر شدن روز به روز اوضاع، دیگر امیدی به بازگشت آنان وجود ندارد بخصوص که فرزندان آنان دیگر یک افغانستانی نیستند و تابع کشور ثالثی شده اند.

سی سال بعد وقتی کشورهای همسایه و حتی برخی کشورهای غربی مشاهده کنند، که تلاشها و زحمتهای حتی ظاهری آنان ثمری در پی نداشته است، از همکاری با دولت افغانستان منصرف شده و افغانستان تبدیل به منزوی ترین کشور دنیا می شود با این توضیح که هیچ چیزی برای پیشرفت ندارد.

این واقعیتی است که با ادامه این وضعیت، خواه ناخواه به سراغ ما خواهد آمد، چه عزیزان مسئول قبول کنند چه قبول نکنند! چه رئیس جمهور کرزی به فکر حل این بحران طی دو سالی باقیمانده بیفتد چه مانند ده سال گذشته به همین روند ادامه دهد!

دوران حکومت حامد کرزی نیز رو به اتمام است و شخص دیگری جایگزین وی خواهد شد، اما آیا او متوجه این بحران خواهد گردید یا نه؟ آیا این احتمال وجود دارد که رئیس جمهور آینده کمی مستقل تر از غرب تصمیم بگیرد و کشور را از این وابستگی محض نجات بخشد؟ آیا می توان به افغانستانی آزاد و پیشرفته امید داشت؟

این سوالاتی که تنها گذر زمان پاسخگوی آن خواهد بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: