کشتار بی رحمانه شهروندان عادی توسط طالبان که همه روزه در گوشه و کنار افغانستان اتفاق می افتد، نشان از آن دارد که وضعیت امنیتی در کشور تا حدودی شکننده است و نیاز به توجه جدی حکومت و نهادهای نظامی و امنیتی کشور دارد. متاسفانه روزی نیست که تعداد از هموطنان بی گناه و بی دفاع بصورت وحشیانه توسط طالبان کشته و زخمی نگردند اما تداوم این روند نشان می دهد که برنامه های امنیتی برای تامین امنیت در شماری از ولایات که نقش مهمی در اقتصاد و امنیت دیگر ولایات به خاطر حایل بودن بین مرکز و ولایات دیگر دارند تا حدودی ناقص است.

در سلسله کشتار افراد ملکی توسط طالبان مسلح روز گذشته این گروه در ولایت میدان وردک شش سرنشین یک موتر مسافر بری را کشتند. این شش تن حوالی ساعت 10 صبح دیروز در منطقه ملا خیل از مربوطات مرکز ولایت میدان وردک، از سوی طالبان در محل نامعلومی برده شدند و اجساد آنان ساعاتی بعد، در جاده عمومی پیدا شده است. مقامات اداره امنیت ملی می گویند قربانیان باشندگان ولسوالی بهسود ولایت میدان وردک هستند. به گفته این مقامات افراد وفادار به قاری سید آغا از قوماندانان طالبان در میدان وردک این شمار از مسافران را کشته اند.

آنچه که اکنون جای پرسش جدی را دارد این است که چرا به رغم آنکه در این اواخر، ناآرامی ها در میدان وردک افزایش یافته است و حداقل در یک ماه گذشته تعداد زیادی از مسافران در میدان وردک نخست اختطاف و سپس به طور وحشتناک کشته شده اند حکومت نمی خواهد در این زمینه اقدامات لازم را روی دست بگیرد.

این درحالیست که هیچ اسنادی که نشان بدهد قربانیان وظیفه نظامی یا ارتباطی با دولت داشته باشند، وجود ندارد. نباید فراموش کرد که تداوم حملات خونین و مرگبار مخالفین در نقاط مختلف کشور نشانی است روشن بر ضعف حکومت محلی و ادارات موظف در قسمت تامین امنیت.

اما با وجود هشدار های پی در پی نمایندگان مجلس تحلیل گران و کارشناسان امر مبنی بر ضرورت تقویت و تجهیز نهادهای استخباراتی و امنیتی کشور وضعیت نابسامان امنیتی گذشته همچنان ادامه دارد و از میان مردم بی گناه قربانی می گیرد. این درحالیست که در شرائط کنونی تامین امنیت از جدی ترین مسائل و دغدغه اصلی نهاد های امنیتی کشور و جامعه جهانی در افغانستان باید باشد.

پرسش مهم دیگر این است که براستی در چنین وضعیتی که شهروندان عادی کشور هیچگونه امنیت در مسیر شاهراه های کشور ندارند و این نشان برنامه های خطرناک طالبان برای ناامن سازی کشور است آیا برای پایان دادن به بحران جنگ در افغانستان پروسهء انتقال مسوولیت های امنیتی به قوای افغانستان با همان چشم انداز اعلام شده به پیش خواهد رفت؟ به نظر می رسد اکنون شرائط بگونه ای است که احساس می شود تداوم بی توجهی به امنیت سراسری در افغانستان کشور را به سمت بحران های پیچیده تر سوق دهد.

اهمیت این مسئله از آن جای چند برابر می شود که طراحی و اجرای عملیات های انتحاری و حملات مرگبار در مناطق مختلف کشور و حتا در کابل پایتخت نشان از آن دارد که دست های از بیرون از مرزهای افغانستان و سازماندهی های پیچیده استخباراتی و اطلاعاتی پشت پرده دراین موارد دخیل است.

بسیار روشن است که چند شورشی در دره ها و بیابان های افغانستان توان طراحی و سازماندهی حملات مرگبار و پیچیده در کابل پایتخت و سایر شهرهای مهم کشور را ندارند و این تخریب گران توسط سرویس های اطلاعاتی قوی از بیرون کشور حمایت می شوند. واقعیت این است که اکنون جنگ در این کشور بیشتر جنگ های استخباراتی و اطلاعاتی است.

نکته مهم دیگر این است که اکنون امنیت در افغانستان کاملا گره خورده است با حضور و عدم حضور قوای بین المللی در این کشور و حمایت های جامعه جهانی برای حد اقل یک دهه دیگر از افغانستان. اما در این میان جامعه جهانی بویژه حامیان غربی افغانستان و در راس همه ایالات متحده آمریکا، با گرفتاری ها و مشکلات جدی در داخل کشورهای غربی و همینطور در افغانستان مواجه اند، این مشکلات و چالش های موجود تاثیر مستقیم بر امنیت و ثبات در افغانستان، در سالهای آینده دارد.

قبل از جنگ سرد ایالات متحده آمریکا در ارتباط با مسائل جهانی از یک سیاست و مشی انزواگرایانه پیروی می کرد و این به آمریکا فرصت داد تا به لحاظ توان نظامی و اقتصادی به یک قدرت بزرگ جهانی تبدیل شود. به همین دلیل این سیاست کلی آمریکا در دهه های اخیر و بعد از جنگ سرد با چرخش کامل، به یک سیاست فعال و توسعه طلبانه در جهان تغییر کرد.

اما با رخ دادن حوادث یازده سپتامبر و ... در دهه ی آغازین قرن بیست و یکم، آمریکا به یکباره خود را با چالش جدی و تهدید بزرگ امنیتی اش در افغانستان مواجه دید. در آن زمان اهداف آمریکا برای حمله به افغانستان، از بین بردن تهدیدات تروریستی و تامین امنیت و ثبات پایدار در افغانستان اعلام شد.

در یک دهه گذشته آمریکا برای حضور در افغانستان با چالش های چندان مهم و بزرگی روبرو نبوده است. اما اکنون و پس از سال 2014 با توجه به تحولاتی که در خود این کشور در جریان است و همینطور برخی حساسیت های منطقه ای در اطراف افغانستان، به نظر می رسد این کشور برای تداوم حضور در افغانستان با چالش های بسیار جدی روبرو است.

مشکلات امنیتی افغانستان و ضعف در تامین امنیت شهروندان کشور از یک سو، اقتدار روز افزون طالبان که بی رابطه با حمایت بیرونی نیست از سوی دیگر وضعیت افغانستان را روز بروز پیچیده تر کرده است. آنچه که سیاست های دولت افغانستان را بیش از بیش با پرسش های فراوان مواجه می سازد عدم رسیدگی لازم حکومت در تامین امنیت شهروندان و عدم برخورد جدی مقامات مسئول در دولت با شورشیان مسلح است.

عدم رسیدگی های شفاف و درست به دوسیه های عاملان این جنایات طالبان بیش از حد پرسش بر انگیز است. در حالی که بایسته است تحقیقات لازم از کسانی که در ارتباط با چنین حوادثی دست گیرمی شوند به عمل آید و در گام بعدی برخورد جدی با آنان صورت بگیرد تا درس عبرتی برای دیگران شود.

در پایان لازم به یاد اوری است که دولت مردان ما باید بیش از هر زمانی دیگر واقع بینانه تر به مسائل کشور نگاه کنند. ایده های صلح دولت را نمی توان اقدام نا بجا و نسنجیده تلقی کرد. بدون شک اگر گرهی را بتوان با دست باز کرد به دندان چه نیاز؟. اما متاسفانه به رغم آنکه طالبان همواره پاسخ های روشن و صریح شان را به چنین طرح های داده اند بازهم برخی به تلاش های صلح با همان برنامه های تکراری گذشته دل بسته اند.

در حالی که عدم موفقیت روند گذشته صلح بدین معنا می باشد که باید در برنامه ها و عملکردها و رویکردها در مورد صلح بازبینی نموده و تغییرات لازم آورده شود تا صرف هزینه های مادی و معنوی برای چندین سال دستاورد لازم را برای مردم و دولت افغانستان در پی داشته باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: