ريگســـــــار

هیچ کس حق مسخ هویت کسی را ندارد. واژه ی افغان هویت تحمیلی برای شهروندان افغانستان است. شناسنامه ی برقی باید با ذکر قومیت و به دو زبان رسمی افغانستان (فارسی دری و پشتو) باشد.

قرار است برای شهروندان افغانستان، در آینده نزدیک شناسنامه ی برقی توزیع شود. نظر به معلومات وزارت امور داخله، این شناسنامه با ذکر قومیت شهروندان و به دو زبان فارسی دری و پشتو تهیه می شود، اما شماری بر ذکر قومیت در شناسنامه مخالفت نموده و آن را خلاف وحدت ملی عنوان کرده اند. در میان این مخالفان انگشت شمار، متأسفانه شماری از مدعیان چیز فهم در مجلس نمایندگان هم دیده می شود.

البته پیش از این، در شناسنامه های افغانستانی ها گزینه ی به نام ملیت بود و در برابر آن، قومی که هر شهروند به آن تعلق داشت ذکر است.

قانون اساسی جدید افغانستان، در ماده ی چهارم بند سوم در تعریف ملت افغانستان آورده است: “ملت افغانستان متشکل از اقوام پشتون، تاجيک، هزاره، ازبک ، ترکمن، بلوچ، پشه ي، نورستانی، ايماق، عرب، قرغيز، قزلباش، گوجر، براهوى و ساير اقوام مي باشد. “

یعنی در قانون اساسی جدید هم، قومیت برای تفکیک شهروندان و شناخت شان، به صراحت ذکر است. اما در بند چهارم همین ماده آماده است: “بر هر فرد از افراد ملت افغانستان کلمه افغان اطلاق مي شود.”

اما به گفته ی شماری از نمایندگان در شورای تصویب قانون اساسی، این بند و بندهای دیگر از جمله بند آخر ماده ی شانزدهم قانون اساسی، مواردی اند که به تصویب نمایندگان شورای تصویب قانون اساسی نرسیده بود، بکله این موارد افزودی که مغایر با متن قانون وارد شده و تناقض آشکار با متن قانون را نشان می دهد، دست بردهایی غیر قانونی اند که در کاخ ریاست جمهوری توسط حلقه ی رییس جمهور وارد قانون اساسی شده اند؛ از آن رو، الزامیت حقوقی ندارند.

با آن که در قانون اساسی ماده های دیگری هم وجود دارند که ناقض حقوق شهروندی اند و باید تعدیل شوند، اما موارد مانند نمونه های بالا از ریشه، مشروعیت قانونی ندارند؛ چون پس از تصویب قانون اساسی، به صورت غیر قانونی اضافه شده اند.

در ده سال گذشته، کارحلقه ی دست برد زده به قانون اساسی، بر همگان روشن شد که آن ها جز تفرقه در میان مردم افغانستان و نادیده گیری حقوق اکثریت شهروندان این کشور، به چیزی دیگری فکر نمی کنند. امروز هم با عنوان کردن تحمیل هویت خود ساخته (افغان) بر اکثر شهروندان افغانستان، در راستای تداوم سیاست تمامیت خواهانه ی آن ها می باشد.

اکنون کسانی که استناد به این بند از ماده ی چهارم قانون اساسی می کنند، در حقیقت جز همان گروه برتری طلب و دگم اندیش اند که یا خواسته اجیر زر و زور شده اند و یاهم ناخواسته و رضاکارانه بر سبزه ی فاشیزم آب می باشند تا زودتر رشد کند.

در کنار حلقه ی سیاسی که منافع خود را در بر انگیختن احساسات قوم پشتون می بینند -در حالی که خود در اصل پشتون نیستند- سینه چاکان واژه ی افغان که مدعی نمایندگی از اقوام دیگر اند، در حقیقت کسانی اند که خود دچار بحران هویت شده اند. آن هایی که از هر بر و بام بر منطقی بودن کاربرد واژه ی “افغان” بر همه شهروندان افغانستان، دلیل می تراشند، غرق در بحران هویت اند و گذشته ی نصبی شان را یا فراموش کرده اند و یا نمی دانند. و الا مطمئنم که از ذکر قوم و تبار خویش نه هراس داشتند و نه هم شرم.

آن هایی که خود را به ظاهر از اقوام غیر پشتون می دانند و همواره از خاستگاه های قومی به قدرت می رسند، می خواهند با فریاد زدن این هویت دروغین (افغان) بر بی هویتی خود سرپوش بگذارند و هویت اکثریت مردمان این سر زمین را نادیده بگیرند.

من به برابری باور دارم و همان گونه که تبارم را به تباری برتری نمی دهم، به هیچ کس هم این حق را نمی دهم که هویت و تبارم را نا دیده بگیرد.

انسان ها در خلقت خود حق اختیار را ندارند و خلقت آن ها به خواست خداوند است. همان گونه که در قر آن سوره ی حجرات آیت 13 می خوانیم: “ای مردم ، ما شما را از مرد و زنی بيافريديم و شما را جماعت ها و قبيله ها ساختیم تا يکديگر را بشناسيد. هر آينه گرامی ترين شما نزد خدا، پرهيزگارترين شماست.” یعنی خداوند قومیت و تبار را نشانی برای شناخت میان انسان ها ذکر نموده است. پس آوردن قومیت (تاجیک، هزاره، پشتون ازبیک و…) در شناسنامه به جای واژه ی افغان -که نام دوم قوم عزیز پشتون است- هرگز نه خلاف وحدت ملی است و نه هم کار نادرست.

آن هایی که ذکر واژه ی افغان را هویت برای همه شهروندان افغانستانی دانسته و تصور می کنند که افغان خطاب کردن شهروندان افغانستان، بر وحدت ملی و ملت شدن ما کمک می کند، در اشتباه اند. جعل هویت و تحمیل این واژه همان گونه که در گذشته هیچ کمکی بر وحدت ما نکرده و بر عکس سبب نفاق شده است، در آینده هم نخواهد کرد و جعل هویت هم ممکن نخواهد بود.

این کار بی عدالتی بزرگی است که بر عدالت باوران هر قوم و تبار قابل قبول نیست. خدا مرا در یک خانواده ی فارسی زبان و متعلق به قوم تاجیک به دنیا آورده است، هیچ کس نمی تواند این را تغییر دهد. این خلقت همان گونه که فخری در دایره ی انسانی به شمار نمی رود، ننگی هم نیست.

آن چه که در سوی دیگر این کشور، برای یک هموطن دیگر خدا نصیب کرده است و نصب او هم نه افتخاری است و نه ننگی.

من همان حقی را دارم که او دارد. من همان گونه که دوست دارم شعر مولانا و بخوانم و افغانستان را وطنم بدانم، یک هم وطن پشتون هم حق دارد شعری از گلپاچا الفت بخواند و این کشور را از خود بداند. همان گونه یک برادر ازبیک دوست دارد، شعر علی شیر نوایی از حفظ بخواند و به آن فخر کند.

من همان حقی را به خود قایلم که به یک برادر اهل هنود افغانستانی ام قایلم. وقتی منِ سنی دوست دارم به سوی نماز تراویح در رمضان بروم، این را هم دوست دارم که در ماه محرم یک برادر هزاره ی شیعی ام را نوحه خوان در سوگ امامش ببینم.

من وقتی وارد مسجد می شوم و احساس آرامش می کنم، چرا این حق را به یک برادر سیکم در درمسالش ندهم.

ما همه انسان و شهروندان افغانستان ایم که خدا مارا در قوم ها و تیره های متفاوت خلق کرده است. ما همان گونه که حق انتخاب در هویت و تبار خود را نداشتیم، حق حذف یک دیگر و نا دیده گرفتن هویت و تبار یکدیگر را هم نداریم.

نویسنده حکیمی به نقل از خورشید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: